Samen delen, samen spelen.
Een bekende kreet tegenwoordig. Maar wel een kreet die niet in de Montessori visie past…. Vanuit deze visie is het van groot belang dat een kind de keuze heeft, werk ik alleen of wil ik delen. En kiest het voor het eerste dan krijgt het kind de gelegenheid net zolang met het materiaal te werken tot het kind opperste concentratie heeft bereikt. Want vanuit die concentratie ontstaat incarnatie, het kind maakt zich de opgedane kennis eigen. En dat is wat we willen bereiken! Een kind heeft het materiaal net zolang totdat hij er klaar meer is, zijn concentratie over is. Natuurlijk willen we ook dat het kind zijn lessen leert in sociale omgang. Daarom mag een kind altijd aan een ander vragen of hij mee mag doen. En als het antwoordt nee is leert het kind dat als het zijn beurt is hij ook diezelfde keuze heeft. Tegelijkertijd is het een lesje in geduld.
In een situatie waarbij twee kinderen aan het touwtrekken zijn om een stuk speelgoed leer ik de ‘afpakker’ vragen: ‘Als jij er straks mee klaar bent, mag ik het dan hebben?’ Hier wordt altijd bevestigend op geantwoord en is dan bevredigend voor beide partijen. Sociale omgang zit ook in respect hebben voor de ander, elkaars werk en wachten op elkaar. En niet, ik wil het hebben en ik wil het nu!
Om even een volwassen vergelijking te maken, stel je zit achter je laptop aan een presentatie te werken en je collega wil om het kwartier wisselen zodat je beide aan de beurt komt…. Of je kijkt een film maar er moet om het half uur gewisseld worden omdat er nog iemand anders ook wil kijken, maar dan een ander programma. Nog één, je leest een boek en moet hem na elke gelezen bladzijde afgeven omdat een ander dan aan de beurt is.
Niet fijn toch…
Anneliese Tacke-Jansen, Montessori Coach
